Daniel Enkaoua schildert eenvoud: de rijpheid van peren, de blos van de granaatappel, een stapel groenten als een baroktafereel.
Mensen schildert hij liggend, in foetushouding … kwetsbaar. Hij toont ook portretten. Je ziet iemand die je na eeuwen zo kan ontmoeten zoals bij de portretten uit de tijd van de Ptolemaeën.
Dit alles legt hij laag per laag vast in een weelde aan olieverven, kleuren die blijven en je woelig aangrijpen. Je wordt er nostalgisch van, want hoe dan ook … de dingen gaan voorbij.
