In recent werk - bv het project Genius Loci - geeft Van Dijck een overzicht van zijn picturale praktijk. Het begrip picturale praktijk is ruimer dan de omschrijving schilderkunst, het roept eerder het proces op, een activiteit of een houding.
Bruno Van Dijck wil dus via zijn schilderskundige activiteit aan een welbepaalde landschappelijke, topografische plek een extra betekenislaag, een soort aura, een resonantie meegeven.
Waar de picturale praktijk eerder verwijst naar het schildersatelier, vindt de resonantie haar voedingsbodem buiten, in de ‘ervaring’ van het landschap. In het schilderen in open lucht komen beide facetten samen.
